خلافکار

از ویکی‌واژه

(خَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت فاعلی[ویرایش]

  1. آن که خلاف می‌کند، آن که رفتار نادرست و ناروا دارد، متخلف.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

اسم[ویرایش]

delinquente

انگلیسی
trespasser