خواجه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خاجِه/

صفت

خواجه

1. مرد فاقد توانایی جنسی، خصی. خاجه.
2. چنین مردی که در اندرونیِ بزرگان و حرمسراها خدمتکار بوده است.
3. آقا، سرور. بزرگ، مالدار، دولت‌مند، ثروتمند.

---

ترجمه
انگلیسی: wether neuter eunuch epicene

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین