خوارنه
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- اوستایی
آوایش[ویرایش]
- /خِو/آرنِه/
اسم خاص[ویرایش]
خوارنه
- (ادیان): یکی از سه صفت مهم دینی و اخلاقی که در خرده اوستا به «شکو و فرّ» یا «درخشش خدایی» تعبیر شده.
مترادف ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
- نویسه لاتین
|
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ص ۳۴۴