ددری

فارسی

(دَدَ)

(ص نسب.)

1. کودکی که میل دارد غالباً به کوچه و خیابان رود.
2. کنایه از: زنی که گاه گاه از خانه به در رود و با مردان بیگانه درآمی‌زد.
3. شخص هرزه و بدعمل.

منابع

• فرهنگ لغت معین