درخت

از ویکی‌واژه
درخت بید مجنون

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /دِرَخت/
  • ایرانی:

اسم[ویرایش]

درخت

  1. جمع درختان؛ گیاه بزرگ و ستبر که دارای ریشه و ساقه و شاخه‌ها باشد.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]