دند

فارسی

(دَ)

صفت

1. احمق، کودن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم

1. استخوان پهلو، دنده.
2. دندان.
3. افزاری است جولاهگان را و آن چوبی است دندانه دندانه به عرض پارچه‌ای که بافند و از هر دندانه تاری می‌گذرانند.

منابع

• فرهنگ لغت معین