ده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /دَه/

اسم[ویرایش]

دَه

  1. (به فتح دال): عدد بزرگتر از نُه و کمتر از یازده؛ (۱۰).

ریشه شناسی۲[ویرایش]

دِه

  1. (به کسر دال): روستا، آبادی کوچک دهکده.
    زن بر منش گفت کای پاک‌رای.....برین ده فراوان کس است و سرای (شاهنامه)

––––

برگردان‌ها[ویرایش]