دولنگه

از ویکی‌واژه
درب دولنگه احتمالا دوران صفوی، اصفهان

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • دو/لِنگه/

اسم مرکب[ویرایش]

دولنگه

  1. دوتایی، جفت، در دولنگه، در یا ورودیی که با دو لنگه در، باز و بسته می‌شود.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]