دَش

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /دَش/

اسم[ویرایش]

دش

  1. مزد یا بیعانیه‌ای که اول صبح، کاسب، مغازه‌دار یا هر کارگر خدماتی دریافت می‌کند. (گویش بهاری)
    دَش به زبان فارسی گاهی دشت، دشت‌چراغ نیز توصیف می‌شود.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]