دیبه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /دِیبَهْ/

اسم[ویرایش]

دیبه

  1. مخفف دیبا.
    سراپرده دیبهٔ هفت رنگ/ بدو اندرون خیمه‌های پلنگ «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه/ فرهنگ شمس

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /دِی/بَه/

اسم مرکب[ویرایش]

دیبه

  1. مترداف دو کلمه مرکب «بگو دیگه» و «ته چیزی» مانند چاه در زبان فارسی، که مفهوم هر کدام از ساختار جمله تفهیم می‌گردد.
    دِیبهَ گسْسِه دا!
    بگو‌ بیاد دیگه!