پرش به محتوا

دیبه

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • شاهنامه

آوایش

[ویرایش]
  • /دِیبَهْ/

اسم

[ویرایش]

دیبه

  1. مخفف دیبا.
    سراپرده دیبهٔ هفت رنگ/ بدو اندرون خیمه‌های پلنگ «فردوسی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • بهاری

آوایش

[ویرایش]
  • /دِی/بَه/

اسم مرکب

[ویرایش]

دیبه

  1. مترداف دو کلمه مرکب «بگو دیگه» و «ته چیزی» مانند چاه در زبان فارسی، که مفهوم هر کدام از ساختار جمله تفهیم می‌گردد.
    دِیبهَ گسْسِه دا!
    بگو‌ بیاد دیگه!