دیم
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
آوایش
[ویرایش]- /دَیم/
اسم
[ویرایش]
دَیم
- رزاعتی که آن را آبیاری نکنند بلکه با آب باران به عمل آید.
حاصل مصدر بهاری
[ویرایش]دَیِم
- مترادف سر زدن، دلجویی کردن، عیادت و احوالپرسی از مریض.
- دَیِم مترادف دَگَم در دنیای باستان نیز است.
- عربی
- دیمة.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس