دیمومت

(دِ یا دَ مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. دیمومة

مصدر لازم

1. همیشه بودن، خلود.

(اِم

صفت

1. همیشگی، دوام.

منابع

• فرهنگ لغت معین