پرش به محتوا

دیهیم‌بخش

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /دیهیم/بَخش/

صفت

[ویرایش]

دیهیم‌بخش (قدیم)(مجاز)

  1. تاج‌بخش.
    خسرو اقلیم‌گیر سرور دیهیم‌بخش/ مهدی آخرزمان داور روی زمین. «خاقانی شروانی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن