ذبذبه

(ذَ ذَ بَ یا بِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. ذبذبة

مصدر لازم

1. دو دلی کردن، تردد داشتن.

مصدر متعدی

1. دو دل کردن کسی را در کا

ریشه

(اِم

صفت

1. دودلی، تردد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. ذبذبة

مصدر لازم

1. جنبیدن چیزی که در هوا آویخته باشد.

مصدر متعدی

1. جنبانیدن، حرکت دادن.

(اِم

صفت

1. جنبش.

منابع

• فرهنگ لغت معین