ذوق
(ذُ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]مصدر متعدی
[ویرایش]- چشیدن.
(اِم
صفت
[ویرایش]- چشایی.
- در فارسی نشاط، بشاشت، خوشی.
- علاقه و استعداد برای یادگی
ریشه
[ویرایش]- لذت.
- اولین مرحله از مراحل شهود. ؛~ کسی را کور کردن او را دلسرد و بی علاقه کردن. ؛تو ~ زدن الف - ناخوشایند بودن. ب - تولید نفرت کردن. ج - حال کسی را گرفتن. ؛~ و شوق علاقه و اشتیاق فراوان.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
عربی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]
|
تلفظ
[ویرایش]سمپا: "zuG
برگردان‌ها
[ویرایش]- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]- انگلیسی
- zeal