رامح

از ویکی‌واژه
نگهبان نیزه‌دار هخامنشی

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /رامِح/

اسم[ویرایش]

رامح

  1. (قدیم): نیزه‌زن. نیزه‌دار، کسی که در نبرد با نیزه مهارت داشت.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین