ردف

(رِ دْ)

عربی

صفت

1. پیرو، تاب

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. ترک، کسی که پشت سرِ سوار می‌نشیند.
2. هر الف و واو و یای ماقبل «روی» مانند شجاع، نفور، بغیر چنین قافیه‌ای را «مُردَف» خوانند.

منابع

• فرهنگ لغت معین