روغن حل‌پذیر
فارسی[ویرایش]
حوزه: [خوردگی]
- نامیزه‌ای پایدار از آب و روغن با غلظت بالا که در عملیات فلزکاری برای روان‌سازی و خنک‌سازی و ممانعت از خوردگی به کار می‌رود
متـ . روغن نامیزه‌ای emulsifying oil.
منابع[ویرایش]
«روغن حل‌پذیر» هم‌ارزِ «soluble oil»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر یازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۳-۴۵-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸