ریشهشناسی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /رِیشه/شِناسی/
اسم مرکب
[ویرایش]
ریشهشناسی (زبانشناسی)
- علمی که شکل اولیه کلمات و تغییر و تحول تاریخی آنها را بررسی میکند. اتیمولوژی.
- حوزه: [باستانشناسی، زبانشناسی]: شاخهای از زبانشناسی که در آن به مطالعۀ منشأ و تاریخ و دگرگونی صورت و معنای واژهها میپردازند.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
«ریشهشناسی» همارزِ «etymology»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶