زبانه همتن

فارسی

حوزه: [موسیقی]

1. زبانه‏ای که از برش دادن قسمتی از سطح بدنۀ ساز به وجود می‏آید، به‌نحوی‌که انتهای زبانه از بدنه جدا نمی‏شود.

منابع

«زبانۀ همتَن» هم‌ارزِ «idioglot reed»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰