زبان انضمامی

فارسی

حوزه: [زبان‏شناسی]

1. زبانی که در آن نقش‌های نحوی عمدتاً ازطریق ترکیب عناصر واژگانی و دستوری در قالب واژه‌هایی پیچیده و طولانی نشان داده می‌شود

متـ . زبان چندترکیبی polysynthetic language.

منابع

«زبان انضمامی» هم‌ارزِ «incorporating language»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶