سفره
فارسی[ویرایش]
(سُ رِ)
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- سُفَرة
یا شاید معرب از اصل فارسی میانه ustufrit ،usufrit به معنی «پیشکش، نذر»، از اوستایی usəfriti. در منظومه درخت آسوریگ به صورت sətafr به معنی «سفره» آمده است.
اسم[ویرایش]
- پارچه‌ای که هنگام غذا خوردن، خوردنی‌ها را روی آن می‌چینند. ؛ ~ ابوالفضل سفره‌ای که نذر حضرت ابوالفضل عباس برادر امام حسین (ع) شده است.
استعاره[ویرایش]
- ~ عقد سفره‌ای که در مراسم عقد در برابر عروس و داماد می‌گسترند و در آن آیینه و شمعدان و قرآن و برخی خوراکی که بیشتر جنبة نمادی دارد، می‌گذارند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- tablecloth