سفره
فارسی
[ویرایش](سُ رِ)
ریشه‌شناسی
[ویرایش]- سُفَرة
یا شاید معرب از اصل فارسی میانه ustufrit ،usufrit به معنی «پیشکش، نذر»، از اوستایی usəfriti. در منظومه درخت آسوریگ به صورت sətafr به معنی «سفره» آمده است.
اسم
[ویرایش]- پارچه‌ای که هنگام غذا خوردن، خوردنی‌ها را روی آن می‌چینند. ؛ ~ ابوالفضل سفره‌ای که نذر حضرت ابوالفضل عباس برادر امام حسین (ع) شده است.
استعاره
[ویرایش]- ~ عقد سفره‌ای که در مراسم عقد در برابر عروس و داماد می‌گسترند و در آن آیینه و شمعدان و قرآن و برخی خوراکی که بیشتر جنبة نمادی دارد، می‌گذارند.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها
[ویرایش]- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]اسم
[ویرایش]- انگلیسی
- tablecloth