سلیح

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /سَلیح/

اسم

سلیح

1. (قدیم): سلاح، ادوات جنگی.

   سلیح و سر و اسپ آن نامجوی ..... بیاورد و سوی پدر کرد روی

زبان دیگر

• عربی

اسم

1. سلاح.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5