سماع

(سَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. شنیدن.

(اِم

صفت

1. شنوایی.

اسم

1. آواز، سرود.
2. وجد و سرور و پای کوبی صوفیه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(سَ مّ)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. جاسوس.
2. یکی از مراتب دین مانی ؛ نغوشاک، نغوشا؛

جمع

1. سماعون.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

صفت

1. آن که بسیار شنود (سخنان دیگران را)

1. مطی