سمو

از ویکی‌واژه

(سُ مُ وّ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر لازم[ویرایش]

  1. بلند شدن، بلندی یافتن.

(اِم

صفت[ویرایش]

  1. بلندی، رفعت.

(سَ)

اسم[ویرایش]

  1. گونه‌ای تره که خودرو است و در مزارع و نواحی کوهستانی می‌روید.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین