سنگ صبور

(~ صَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم مرکب

1. سنگ اساتیری که غم‌های مردم را می‌شنید و غم خوار آنان بود (اصولاً سنگ به صبوری و تحمل مَثَل است)

1. مجازاً دوست شکیبا و دلسوز که به درد دل شخص گوش دهد.

منابع

• فرهنگ لغت معین