شاگرد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /شا/گِرد/
اسم[ویرایش]
شاگرد
- آنکه در حال آموختن علم، هنر، یا کاری است. کسی که نزد دیگری علم و ادب یا هنر آموزد.
- شاگرد لغوی کاملا فارسی هست و از کلمه های «شاه گرد» افرادی که دور شاه جمع میشدن گرفته شده که به مرور زمان به «شاگرد» تغییر یافته است.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن