شرود

(شُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. رمیدن.
2. طلب حق باشد به خلاص از آفات و حجاب و بی قراری اندر آن که همة بلاهای طالب از حجاب افتد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(شَ)

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. رمنده، رم کننده ؛

جمع

1. شُرُد.

منابع

• فرهنگ لغت معین