شش انداز

(ش اَ)

صفت فاعلی

1. شش اندازه:
2. کسی که شش بجول بازی کند.
3. کسی که نرد بازد، نراد.
4. کسی که شش گوی الوان مدور از چوب یا غیر آن به هر دو دست بگیرد و بر هر دستی سه عدد، در هوا اندازد و گیرد بطوری که هیچ یک زمین نیفتد و پیوسته چهار عدد آن در هوا باشد.
5. ماه شب چهارده، بدر.
6. نوعی خورش که از تخم مرغ با پیاز ترتیب د

فارسی

ریشه‌شناسی

• هندی

منابع

• فرهنگ لغت معین