شفره

فارسی

(شَ رَ یا رِ)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. شفرة

شاید اصل آن مربوط به پارسی میانه šplg (*šafarg, *šafrag) «نوعی شمشیر یا خنجر».

اسم

1. کارد بزرگ و پهن.
2. تیزی شمشیر.

منابع

• فرهنگ لغت معین