شناوه
فارسی[ویرایش]
حوزه: [حمل‌ونقل دریایی]
- جسم کوچک شناوری که به کف دریا مهار می‌شود و از آن برای علامت‌گذاری در آبراه‌ها و سواحل به‌منظور هشدار دادن به کشتی‌ها دربارهٔ وجود صخره و سایر موانع زیر آب استفاده می‌شود
مترادف: بویه.
منابع[ویرایش]
«شناوه» هم‌ارزِ «buoy»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰