شنبه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /شَنبِه/
اسم
[ویرایش]
شنبه
اشکال دیگر
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- از دیسه پارسی نو آغازین شنبذ (šambað) از دیسه واپسین (مانوی) پارسی میانه 𐫢𐫖𐫁𐫅 (/šambad/) از دیسه آغازین (مانوی) پارسی میانه 𐫢𐫖𐫁𐫎 (/šambat/, “شبات، شنبه”). بسنجید با پهلوانیگ 𐫢𐫖𐫁𐫤 (šmbt /šambat/, “شبات، شنبه”) از آرامی שַׁבָּת (shabát, “شبات”) از اکدی 𒊭𒉺𒌅 (šapattu, “روز میانی ماه”).
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن