شنوایی‌شناسی بالینی

فارسی

حوزه: [شنوایی‌‌شناسی]

1. شاخه‌ای از شنوایی‌شناسی که هدف آن تشخیص آسیب‌های شنوایی و در اغلب موارد انجام اقدامات توان‌بخشی برای افراد کم‌شنوا و ناشنواست.

منابع

«شنوایی‌شناسی بالینی» هم‌ارزِ «clinical audiology»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هفتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸