شوان

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /شَوان/

اسم

شَوان

1. شبان، چوپان.
2. نام کوهی در نزدیکی بستان‌ابن‌عامر. در اینجا کوه دیگری موسوم به شوانان نیز هست.

اسم

شُوان

1. نگاهدارنده گوسفند.
2. نام پسر علیدادخان از پارسی گویان هند است.
3. تیره‌ای از ایل کَلهُر. ایل کلهر. (جغرافیای سیاسی کیهان ص ۶۱).