شوبک

(بَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمصغ.)

1. چوبی که خمیر را بدان پهن می‌کنند؛ وردنه، چوبک.
2. چوب پاسبانان.

منابع

• فرهنگ لغت معین