صالح

(لِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. نیکوکار.
2. شایسته، درخور.
3. لای

قید

1. دارای اعتقاد و عمل درست دینی.

جمع

1. صالحین.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

righteous