صبی

(صَ یّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. کودک، پسر بچه.

جمع

1. صبیان.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(ص با)

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. میل کردن به سوی جوانی و کودکی و بازی.

(اِم

1. کار بچگانه کردن.
2. با کودکان بازی کردن.
3. به کودکی میل کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(صُ بّ)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. صابی

صفت

1. کودکی، طفلی، طفولیت.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(صَ با)

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. پیرو فرقة صابئان ؛ صابی، ماندابی.

منابع

• فرهنگ لغت معین