صفتبرتر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /صفَت/برتَر/
اسم مرکب[ویرایش]
صفتبرتر
- (ادبی): در دستور زبان، صفتی که با آن موصوفی را در صفتی مشترک با یک یا چند موصوف دیگر میسنجند و آن را بر موصوفهای دیگر برتری میدهند. نشانه آن «تر» در آخر صفت مطلق است، مانند : باهوشتر، بزرگتر. صفتتفضیلی.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ فشرده انگلیسی به فارسی آریانپور