صلم

(صَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِم

صفت

1. بریدگی، قطع (گوش و بینی)

1. در علم عروض اسقاط وتد مفعولات است، «مفمو» بماند. «فع لن» به جای آن بنهند و فع لن چون از مفعولات خیزد، آن را «اصلم» خوانند.

منابع

• فرهنگ لغت معین