صیغه
(غَ یا غِ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- صیغة
اسم[ویرایش]
- هرچیز در قالب ریخته شده.
- نوع، گونه، ریخت، شکل.
- عقد موقت. درسته
درسته
- صورتی از کلمه که شخص یا زمان فعل را نشان می‌دهد.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فؤاد افرام‌البستانی، فرهنگ جدید عربی - فارسی؛ ترجمهٔ منجدالطلاب، محمد بندرریگی، پانزدهم، ۱۳۷۷، تهران: انتشارات اسلامی، ISBN 964-6019-07-2، ص ۳۱۶
برگردان‌ها[ویرایش]
- انگلیسی
- concubine
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ صیغه دارد |