ضرابخانه
(~. نَ یا نِ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]اسم مرکب
[ویرایش]- جایی که در آن سکه می‌زدند.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- Collins dictionary
- المعاني، اقرب الموارد، منتهی الارب، آنندراج، دهخدا
- پارسی سره
برگردان‌ها
[ویرایش]- انگلیسی
- mint
عربی:
ایتالیایی:
آراگونی:
کاتالانی:
ضرابخانه در زبان ایتالیایی زِکَه Zecca (zéc·ca) است. به اسپانیایی و آراگونی سِکَه Ceca، و در کاتالانی Seca نوشته و خوانده میشود.[Collins dictionary] سکه واژه‌ای پارسی برابر عملة در زبان عربی است.[المعانی] در زبانهای ایرانی چون کردی از واژه سکه (سککه) استفاده میشود. در زبان اردو و پشتو هم سکه را سکه و ایکی میگویند.
ضرابخانه Zarabkhaneh در عربی «دار سك العملة» خوانده میشود. «دار» در عربی برابر با سرا (سرای) در زبان پارسی است، و چنانکه گفته شد «عملة» نیز برابر سکه است. جایی که سکه ساخته میشود. دار سك العملة ویکیپدیا و دار سك العملة- المعاني
سکه‌ها بیشتر از زَر و سیم ساخته می‌شدند. زرآب برگرفته از دو واژه زَر (gold) و آب (آبگونه liquefy) است. از واژه زَر (زَر آب، زرافشان، زراندود، زربافت یا زَربَفت، زَرفام، زَرکش، زرکوب، زرگون و زرّین، زرینه، زریون را داریم). زرابی و الزرابي در زبان عربی برابر بالش و فرش در زبان پارسی است. [اقرب الموارد] [منتهی الارب] [آنندراج] [دهخدا]
Zecca: (moneta) dal persiano , pronunciato sekkeh