ضلال
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /ضَلال/
اسم مصدر
[ویرایش]
ضلال (قدیم)
- ضلالت، گمراهی. گمراه شدن.
- استادانی که طلاب را گمراه می‌کنند و به جاده ضَلال میکشانند، که هستند؟ «خداوند الموت»
اسم
[ویرایش]ضُلّال
- گمراهان.
- فتنه قوم ضُلّال از این سرزمین برخاست. «قائم مقام فراهانی»
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین