عالم

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [عا/لًم]

صفت

عالم

1. به مفهوم باستانی کلمه فرد یا شخص چاق با اندام ژله‌ای لرزان.

   عالم به صورت آلم نیز قابل انشاء بوده از دو کلمه خالص عا- لم تشکیل شده است و مفهوم کلی عبارت به معنی فرد چاق سفید است.

2. دانا، دانشمند

ریشه شناسی۲

• عربی

اسم

1. عالَم
2. دنیا، هستی.
3. موجودات.
4. نمادی برای بزرگی، عظمت.
5. حیطه، محدوده ؛ عالم هنر، عالم مستی.
6. حالت، وضعیت.
7. هر کدام از دو جهان فانی و باقی، هر کدام از دنیا و آخرت. ؛ ~ و آدم کنایه از: همة مردم.
8. برگرفته از واژه عربی‌ علم

مترادف‌ها

• علم
• علوم
• معلوم

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––