عالم
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [عا/لًم]
صفت[ویرایش]
عالم
- به مفهوم باستانی کلمه فرد یا شخص چاق با اندام ژلهای لرزان.
- دانا، دانشمند
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
- عالَم
- دنیا، هستی.
- موجودات.
- نمادی برای بزرگی، عظمت.
- حیطه، محدوده ؛ عالم هنر، عالم مستی.
- حالت، وضعیت.
- هر کدام از دو جهان فانی و باقی، هر کدام از دنیا و آخرت. ؛ ~ و آدم کنایه از: همة مردم.
- برگرفته از واژه عربی علم
مترادفها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها