عجب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /عَجَب/

شبه جمله[ویرایش]

عجب

  1. هنگام تعجب و شگفتی از چیزی، عمل کسی، یا وقوع رویدادی غیر منتظره و عجیب گفته می‌شود. شگفتی.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

صفت[ویرایش]

عُجْب

  1. به خود نازیدن، تکبر، خودبینی.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین