عرضی عام

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /عَرَضی/عام/

اسم مرکب

عرضی‌عام (منطق)‎

1. هر کلی‌ای که بر حقایق مختلفی عارض شود و خاص یک حقیقت نباشد، مانند رونده بودن نسبت به انسان که نه تمام حقیقت انسان و نه جزئی از انسان است. عرض عام. مقابل عرضی خاص.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن