عشیرة
فارسی[ویرایش]
گونه های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /عَش/یِر/عت/
اسم مرکب[ویرایش]
عشیرة
- گاهی برخی واژههای عربی بهتر از واژههای فارسی کهنه بودن واژه را نشان میدهند و این حاکی از سیطره زبان معیار باستان در جهان باستان است.
کهن واژه[ویرایش]
- عشیرة ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش عش - یِر - عت قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن به معنی کندن زمین یا چاله انداختن در زمین، خصوصیتی که هنگام احداث چادر، از ایشان مشاهده شده است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس