عطایه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [عت/آیه]

اسم[ویرایش]

عطایه

  1. آدم نافهم ترجیحاً پشت کوهی.
    مفهوم باستانی کلمه به کسی اطلاق می‌شد که از حداقل روابط اجتماعی یا بین‌قبایلی برخودار بود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

برگردان‌ها[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=عطایه&oldid=817361»