علم‌اشاره

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /عِلم/اِشاره/

اسم مرکب

علم‌اشاره (گفتگو)‎

1. با ایما و اشاره مطلب را به دیگری فهماندن.

   از دور با حرکت دست و به علم اشاره با هم حرف می‌زدیم. «صادق هدایت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن