پرش به محتوا

علم‌و‌اشاره

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /عِلم/و/اِشاره/

اسم مرکب

[ویرایش]

علم‌و‌اشاره (گفتگو)

  1. علم اشاره.
    اینگونه قرار می‌گذارد که در مجلس حواسش متوجه او بوده غلط‌هایش را با گفته و علم و اشارهٔ او اصلاح بکند. «جعفر شهری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن