عمرست
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /عُمَر/سَت/
اسم مرکب[ویرایش]
عمرست
- یک نام تمدنی جغرافیایی کهن و نامحدود منسوب به پیروان عُمَر «ع» که در عله‌ست محدود می‌گشته است.
- به زبان بهاری یعنی سنّی مذهب که شکل درست صرف عِمَرسد است و پسوند آن به معنی همان سد یا مرز فارسی می‌باشد.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس